ма́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ма́па ма́пы
Р. ма́пы ма́п
Д. ма́пе ма́пам
В. ма́пу ма́пы
Т. ма́пай
ма́паю		 ма́памі
М. ма́пе ма́пах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́па ж разм Lándkarte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ма́па ’геаграфічная карта’ (Др.-Падб.). З польск. mapa ’тс’, якое з ням. Марре < франц. mappe‑monde ’выява зямной паверхні’ < с.-лац. mappa mundi < лац. mappa ’сурвэтка, хустка’ < пуніцк. ’хустка’ (Махэк₂, 351; Васэрцыер, 147).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

map

[mæp]

1.

n.

1) ка́рта, ма́па f.

2) плян -у m.

sky map — ка́рта зо́рнага не́ба

highway map — даро́жная ма́па

weather map — мэтэаралягі́чная ка́рта

2.

v.t.

1) малява́ць ка́рту; пака́зваць на ка́рце

2) склада́ць плян

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mapa

ж. карта; мапа;

mapa samochodowa — карта аўтадарог;

mapa całego świata — карта ўсяго свету; карта свету

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)