мантажы́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мантажы́стка мантажы́сткі
Р. мантажы́сткі мантажы́стак
Д. мантажы́стцы мантажы́сткам
В. мантажы́стку мантажы́стак
Т. мантажы́сткай
мантажы́сткаю		 мантажы́сткамі
М. мантажы́стцы мантажы́стках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мантажы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мантажыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мантажы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які манціруе друкарскі набор, стэрэатыпы, клішэ.

|| ж. мантажы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монтажи́стка мантажы́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)