мани́шка мані́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мані́шка ж. мани́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пластро́н м. (манишка) пластро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пластро́н (манишка) пластро́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мані́шка ’нагруднік, прышыты (прышпілены) да мужчынскай кашулі’, ’накладка на правую частку прарэха ў мужчынскіх штанах’ (ТСБМ, Жд. 1, Бяльк., Сл. ПЗБ). Укр. мани́шка, букав. мані́шка ’кветка, вышытая на матэрыі і прышытая да адзежы’, рус. манишка ’нашыўка на грудзях’. Польск. maniszka з рус. мовы. Відавочна, рускае з-за суфікса ‑ішк‑а. Да мана́ < мані́ць (гл.) у першасным значэнні ’нешта прыцягальнае, прывабнае’ (КЭСРЯ, 192–193).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грудь ж.

1. в разн. знач. гру́дзі, -дзе́й ед. нет;

корми́ть грудью кармі́ць грудзьмі́;

2. (манишка) грудзі́на, -ны ж.;

руба́шка с вы́шитой грудью кашу́ля з вышыва́най грудзі́най;

◊

бить (себя́) в грудь біць (сябе́) у гру́дзі;

грудью проложи́ть себе́ доро́гу грудзьмі́ пракла́сці сабе́ даро́гу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)