мане́р, -а, м. (разм.).

Спосаб дзеяння, лад, узор.

Такім манерам.

На новы м.

Банцік на м. бабачкі.

◊

На адзін манер — на адзін лад.

На свой манер — па-свойму, не так, як іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мане́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мане́р
Р. мане́ру
Д. мане́ру
В. мане́р
Т. мане́рам
М. мане́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мане́р разг. / на мане́р на мане́р;

таки́м мане́ром разг. такі́м мане́рам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мане́р м. мане́р;

◊ на м. — на мане́р;

на адзі́н м. — а) на оди́н лад; б) одного́ поши́ба;

на свой м. — на свой мане́р;

такі́м ~рам — таки́м мане́ром

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мане́р, ‑а, м. (ужыв. толькі ў В і Т скл.).

Спосаб дзеяння, лад, узор. Андрэй дастае .. шчарбаты чайнік, налівае яго вадою з тэндэра і.. прымайстроўвае чайнік да топкі.. Такім жа манерам, як чайнік, прымайстроўваецца патэльня з салам. Лынькоў. На працу .. [даяркі] ішлі ў добрым, пашытым на сучасны манер адзенні. Хведаровіч. / у знач. прыназ. у спалуч. з «на». — Як ты мяркуеш, Мартыне, — парушыў маўклівасць дзед Талаш, пачаўшы трохі здалёку, — ці можна падабраць добрых хлопцаў... ну, на манер невялічкага войска? Колас.

•••

На адзін манер — аднолькавы, падобны; аднолькава, падобна.

На свой манер — па-свойму, не так, як іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мане́р м разм:

такі́м мане́рам auf sólche Art [Art und Wéise];

на мане́р … wie …;

на адзі́н мане́р auf éine Art (und Wéise);

на свой мане́р auf éigene Art (und Wéise)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мане́р

(польск. manier < ням. Manier, ад фр. manière)

спосаб дзеяння, лад, узор (напр. падабраць што-н. на адзін м.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мане́р ’спосаб дзеяння, лад, узор’ (ТСБМ, Яруш.), ’характар’ (паўн.-усх., КЭС). З польск. manier ’спосаб’, якое з ням. Manier < франц. manière ’тс’ < нар.-лац. manuāria ’спрытнасць рук’ < manus ’рука’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мане́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. мане́ры
Р. мане́р
Д. мане́рам
В. мане́ры
Т. мане́рамі
М. мане́рах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грасі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

Вымаўляць гук «р» картава, на французскі манер.

|| наз. грасі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)