мангу́ста

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мангу́ста мангу́сты
Р. мангу́сты мангу́стаў
Д. мангу́сце мангу́стам
В. мангу́сту мангу́стаў
Т. мангу́стай
мангу́стаю		 мангу́стамі
М. мангу́сце мангу́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мангу́ста ж., зоол. мангу́ста, мангу́ст м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мангу́ст, -а, мн. -ы, -аў, м. і мангу́ста, -ы, ДМ -сце, мн. -ы, -аў, ж.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства мангуставых з пушыстым хвастом, некаторыя віды якой знішчаюць змей і грызуноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мангу́ста ж заал Mangúste f -, -n, Múngo m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мангу́ст, ‑а, М ‑сце, м. і мангу́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.

Невялікая драпежная жывёліна трапічных краін, некаторыя віды якой знішчаюць ядавітых змей.

[Фр. mangouste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мангу́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мангу́ст мангу́сты
Р. мангу́ста мангу́стаў
Д. мангу́сту мангу́стам
В. мангу́ста мангу́стаў
Т. мангу́стам мангу́стамі
М. мангу́сце мангу́стах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іхнеўмо́н, ‑а, м.

Тое, што і мангуста.

[Грэч. ichneumōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Múngo

m -s, -s заал. мангу́ста

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

іхнеўмо́н

(гр. ichneumon)

1) від мангуста, які водзіцца ў Паўн. Афрыцы і Паўд.-Зах. Еўропе;

2) перапончатакрылае насякомае сям. наезнікаў, якое выкарыстоўваецца для барацьбы са шкоднікамі культурных раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)