ма́нгравы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ма́нгравы |
ма́нгравая |
ма́нгравае |
ма́нгравыя |
| Р. |
ма́нгравага |
ма́нгравай
ма́нгравае |
ма́нгравага |
ма́нгравых |
| Д. |
ма́нграваму |
ма́нгравай |
ма́нграваму |
ма́нгравым |
| В. |
ма́нгравы (неадуш.)
ма́нгравага (адуш.) |
ма́нгравую |
ма́нгравае |
ма́нгравыя (неадуш.)
ма́нгравых (адуш.) |
| Т. |
ма́нгравым |
ма́нгравай
ма́нграваю |
ма́нгравым |
ма́нгравымі |
| М. |
ма́нгравым |
ма́нгравай |
ма́нгравым |
ма́нгравых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ма́нгравы бот. ма́нгровый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́нгравы
(англ. mangrove);
м-ыя лясы — зараснікі вечназялёных дрэў і кустоў на затапляемых затапляльных прылівам трапічных пабярэжжах узбярэжжах акіянаў і мораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ма́нгровый бот. ма́нгравы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)