мана́ршы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мана́ршы мана́ршая мана́ршае мана́ршыя
Р. мана́ршага мана́ршай
мана́ршае		 мана́ршага мана́ршых
Д. мана́ршаму мана́ршай мана́ршаму мана́ршым
В. мана́ршы (неадуш.) мана́ршую мана́ршае мана́ршыя (неадуш.)
Т. мана́ршым мана́ршай
мана́ршаю		 мана́ршым мана́ршымі
М. мана́ршым мана́ршай мана́ршым мана́ршых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мана́ршы мона́рший;

~шая ўла́да — мона́ршая власть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мана́ршы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манарха, належыць манарху. Манаршая ўлада. Манаршае адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́рх, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая ўзначальвае манархію (цар, кароль, імператар і інш.).

|| прым. мана́ршы, -ая, -ае.

Манаршая ўлада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мона́рший мана́рхаў, мана́ршы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

monarchal

[məˈnɑ:rkəl]

adj.

мана́ршы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

monarszy

уст. манархаў, манаршы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)