манархі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік манархізму.

|| ж. манархі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. манархі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манархі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манархі́ст манархі́сты
Р. манархі́ста манархі́стаў
Д. манархі́сту манархі́стам
В. манархі́ста манархі́стаў
Т. манархі́стам манархі́стамі
М. манархі́сце манархі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манархі́ст м. монархи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манархі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік манархізму. Ашалелы манархіст, .. [Ланской] змагаўся за абсалют улады больш ўтрапёна, чым самі ўладары. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манархі́ст м. паліт. Monarchíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

манархі́ст

(ад манархізм)

прыхільнік манархізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монархи́ст манархі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік каралеўскай улады, манархіст.

|| ж. раялі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. раялі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манархі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да манархіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

monarchista

м. манархіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)