манагра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.

Вязь з дзвюх або некалькіх літар.

|| прым. манагра́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манагра́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. манагра́ма манагра́мы
Р. манагра́мы манагра́м
Д. манагра́ме манагра́мам
В. манагра́му манагра́мы
Т. манагра́май
манагра́маю		 манагра́мамі
М. манагра́ме манагра́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манагра́ма ж. моногра́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манагра́ма,

Вязь з дзвюх або некалькіх літар у выглядзе вензеля. Капітан дастаў партсігар з інкрустацыяй тонкай работы і манаграмай у кутку. Асіпенка.

[Ад грэч. mónos — адзін і gramma — літара.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манаграма

т. 10, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

манагра́ма ж. Monográmm n -s, -e, Námenszug m -(e)s, -züge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

манагра́ма

(ад мана- + -грама)

спляценне некалькіх літар у адзін узор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

моногра́мма манагра́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

monogram [ˈmɒnəgræm] n. манагра́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Таўро́ ’кляймо, распазнавальны знак’ (ТСБМ, Ласт.), ’кляймо, штэмпель’ (Некр. і Байк.). Укр., рус. тавро́ ’тс’. Тлумачаць з тур. tuɣra ’манаграма султана’ (Фасмер, 4, 8; Анікін, 521), параўн. ст.-цюрк. tuɣraɣ ’манаграма, пячатка хана, распараджэнне хана’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)