мамы́ліць
‘мамыліць губамі’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мамы́лю |
мамы́лім |
| 2-я ас. |
мамы́ліш |
мамы́ліце |
| 3-я ас. |
мамы́ліць |
мамы́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мамы́ліў |
мамы́лілі |
| ж. |
мамы́ліла |
| н. |
мамы́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
мамы́ль |
мамы́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
мамы́лячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Мамы́ліць ’надуваць губы ад незадавальнення’, мамы́ль ’сярдзіты, з надутымі губамі’ (Нас.). Рус. смал. мамы́лить ’тс’, ’злаваць, крыўдзіцца’, серб.-харв. маму̀љати ’жаваць, есці з закрытым ротам’, чак. му̏мати; му̀млати ’мармытаць’, ’бурчаць’, балг. мамо́ля ’няясна гаварыць’, славен. momljáti ’тс’, ’бурчаць’, чэш. mumlati ’тс’. Гукапераймальнае (Бернекер, 2, 75; Фасмер, 3, 30; Скок, 2, 366–367; БЕР, 3, 633).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мамыря ’надзьмутая, замкнутая, капрызная асоба’ (Юрч. Фраз. 3). Да мамы́ліць, мамры́ла (гл.). Параўн. таксама мумраць, мы́мря.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)