мамо́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мамо́на
Р. мамо́ны
Д. мамо́не
В. мамо́ну
Т. мамо́най
мамо́наю
М. мамо́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мамо́на ж.

1. миф. мамо́на;

2. уст. мамо́на; утро́ба, брю́хо ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мамо́на, ‑ы, ж.

1. (з вялікай літары). Бог багацця ў некаторых старажытных народаў (напрыклад, у сірыйцаў).

2. перан. Разм. Бруха, чэрава як сімвал жадлівасці, хцівасці. Хітры чалавек а. Мікалай, дагаджае і богу і мамоне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мамона

Том: 17, старонка: 252.

img/17/17-252_1163_Мамона.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

мамо́на

(гр. mammonas, ад арам. mamona = багацце)

перан. прага да нажывы, ненажэрнасць, хцівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мамо́н м. и мамо́на ж., перен. мамо́н, -на м. и мамо́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mamona

mamon|a

ж. мамона; грошы; багацце;

służyć ~ie — служыць мамоне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)