малі́ннік, -у, м., зб.

Зараснік з кустоў маліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Малі́ннік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Малі́ннік
Р. Малі́нніка
Д. Малі́нніку
В. Малі́ннік
Т. Малі́ннікам
М. Малі́нніку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малі́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. малі́ннік
Р. малі́нніку
Д. малі́нніку
В. малі́ннік
Т. малі́ннікам
М. малі́нніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малі́ннік, -ку собир., м. мали́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малі́ннік, ‑у, м., зб.

Зараснік малін. Ад дарогі і аж да самага .. лесу цягнуліся радкі бульбы, за ёю, як лясны падгон, стаяў маліннік. Дуброўскі. Гулі над маліннікам працавітыя пчолы. Шашкоў. // Галінкі малін. [Аннушка:] — Выпі вару з маліннікам. Я табе драбок цукру знайду. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малі́ннік м. Hímbeergebüsch n -(e)s, Hímbeersträucher pl; Hímbeerschlag m -(e)s, -schläge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

малі́ннік Зараснік маліны Rubus idaeus L. (БРС). Тое ж малі́ны (Арш., Гродз., Жытк., Пол.), малі́на (Слаўг., Шчуч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

мали́нник малі́ннік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заглу́хлы, -ая, -ае (разм.).

1. Які прыціх, перастаў гучаць.

З. тупат коней.

2. Закінуты, запусцелы.

З. маліннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

maliniak

м. маліннік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)