малару́с
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
малару́с |
малару́сы |
| Р. |
малару́са |
малару́саў |
| Д. |
малару́су |
малару́сам |
| В. |
малару́са |
малару́саў |
| Т. |
малару́сам |
малару́самі |
| М. |
малару́се |
малару́сах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малару́сы, ‑аў; адз. маларус, ‑а, м.; маларуска, ‑і, ДМ ‑русцы; мн. маларускі, ‑сак; ж.
Афіцыйная назва ўкраінцаў у дарэвалюцыйнай Расіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)