малака́не, ‑кан; адз. малаканін, ‑а, м.; малаканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. малаканкі, ‑нак; аю.

Хрысціянская рэлігійная секта, якая не прызнае абраднасці і дагматаў праваслаўнай царквы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малакане

т. 10, с. 8

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Малака́не ’хрысціянская рэлігійная сетка стараабрадцаў’ (ТСБМ). Да малако (гл.). Матывацыя: прадстаўнікі секты, якія не ўжываюць мяса, а толькі малако (Фасмер, 2, 645).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малака́нін,

гл. малакане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малака́нка,

гл. малакане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малака́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. малака́нін малака́не
Р. малака́ніна малака́н
Д. малака́ніну малака́нам
В. малака́ніна малака́н
Т. малака́нінам малака́намі
М. малака́ніне малака́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)