мала́ві

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, нескланяльны

мн.
Н. мала́ві
Р. мала́ві
Д. мала́ві
В. мала́ві
Т. мала́ві
М. мала́ві

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мала́ві, нескл.; адз. малавіец, ‑війца, м.; малавійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. малавійкі, ‑віек; ж.

Народ, які жыве ў рэспубліках Малаві, Мазамбіку і Замбіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Малаві

т. 9, с. 548

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мала́ві

1. ж Maláwi n -s (дзяржава);

2. н Maláwisee m -s (возера)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мала́ви Мала́ві нескл., ср.;

Респу́блика Мала́ви Рэспу́бліка Мала́ві.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаві́ец,

гл. малаві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаві́йка,

гл. малаві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Malawi

[məˈlɑ:wi]

Мала́ві

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ліло́нгве нескл м Lilóngwe n -s (горад, сталіца Малаві)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БА́НТУ,

група народаў у Цэнтр. і Паўд. Афрыцы (буйнейшыя — руанда, макуа, шона, конга, малаві, рундзі, зулу і інш.). Больш за 150 млн. чал. (1987). Гавораць на мовах групы банту. Шырока рассяліліся (з 1-га тыс. да нашай эры да 19 ст.), асімілюючы карэннае насельніцтва (пігмеяў і інш.).

т. 2, с. 283

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)