ма́ксімум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ма́ксімум |
ма́ксімумы |
| Р. |
ма́ксімуму |
ма́ксімумаў |
| Д. |
ма́ксімуму |
ма́ксімумам |
| В. |
ма́ксімум |
ма́ксімумы |
| Т. |
ма́ксімумам |
ма́ксімумамі |
| М. |
ма́ксімуме |
ма́ксімумах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ма́ксімум, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Найбольшая велічыня, колькасць чаго-н.; проціл. мінімум.
М. намаганняў.
2. у знач. прысл. Самае большае, не больш як.
Каштуе м. пяцьдзясят рублёў.
3. у знач. прым., нязм. Тое, што і максімальны (ужыв. пасля азначаемага слова).
Праграма-м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́ксімум
1. сущ. -муму м. ма́ксимум;
м. ве́даў — ма́ксимум зна́ний;
2. нареч. ма́ксимум;
м. два ты́дні — ма́ксимум две неде́ли;
3. прил., нескл. ма́ксимум; прагра́ма-м. програ́мма-ма́ксимум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́ксімум, ‑у, м.
1. Найбольшая велічыня, колькасць чаго‑н.; проціл. мінімум. Затраціць максімум энергіі.
2. у знач. прысл. Самае большае; не больш як. Засталося прайсці максімум пяць кіламетраў.
3. у знач. нязм. прым. (ставіцца пасля азначаемага слова). Тое, што і максімальны. Праграма-максімум.
[Лац. maximum — найбольшае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́ксімум м
1. Máximum n -s, -ma; Höchstmaß n -es, -e; Höhepunkt m -(e)s, -e, Schéitelpunkt m (вышэйшая кропка);
ма́ксімум нагру́зкі Höchstbelastung f -, Belástungsspitze f -;
2. у знач прысл гл максімальна
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ма́ксімум
(лац. maximum = найбольшае)
найбольшая велічыня, найбольшая колькасць, найвышэйшая ступень чаго-н. (напр. м. ападкаў); параўн. мінімум 7;
2) мат. найбольшае значэнне функцыі ў параўнанні з яе значэннямі ва ўсіх дастаткова блізкіх пунктах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ма́ксімум ’найбольшая велічыня, колькасць чаго-небудзь’, ’самае большае’, ’максімальны’ (ТСБМ) — еўрапейскае інтэрнацыянальнае слова, якое ўзыходзіць да лац. maximum ’найбольшае’ < mag(i)s‑im‑, звязана з грэч. μέγας ’вялікі’, ст.-інд. mahánt, авест. mazant‑ ’вялікі, магутны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́ксімум
(лац. maximum = найбольшае)
найбольшая велічыня, найбольшая колькасць, найвышэйшая ступень чаго-н. (напр. м. ападкаў, м. увагі); параўн. мінімум.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
прагра́ма-ма́ксімум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прагра́ма-ма́ксімум |
| Р. |
прагра́мы-ма́ксімум |
| Д. |
прагра́ме-ма́ксімум |
| В. |
прагра́му-ма́ксімум |
| Т. |
прагра́май-ма́ксімум
прагра́маю-ма́ксімум |
| М. |
прагра́ме-ма́ксімум |
Крыніцы:
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)