май, -я і -ю, м.

1. -я. Пяты месяц каляндарнага года.

2. -ю. Зелень для ўпрыгожвання (разм.).

|| прым. ма́йскі, -ая, -ае.

М. жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ма́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ма́й
Р. Ма́я
Д. Ма́ю
В. Ма́й
Т. Ма́ем
М. Ма́і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ма́й
Р. ма́я
Д. ма́ю
В. ма́й
Т. ма́ем
М. ма́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

май май, род. ма́я м.;

Пе́рвое ма́я Пе́ршае ма́я.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

май м.

1. (род. ма́я) май;

Пе́ршае ма́я — Пе́рвое ма́я;

2. (род. ма́ю) обл. зе́лень ж. (для украшения)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

май, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Пяты месяц каляндарнага года.

2. ‑ю. Абл. Першая зелень лісцевых дрэў, якой прыбіраюць хаты. Пракоп раздзеўся. Яму далі венік, пахучы, як май. Колас. А я Маю наламаю, Сваю хату прыбяру. І. Калеснік.

•••

Першае Мая — свята міжнароднай салідарнасці працоўных, устаноўленае кангрэсам 2‑га Інтэрнацыянала ў 1889 г.

[Лац. majus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Май (в., Асіповіцкі р-н) 1/216; 11/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Май 4/587; 6/541; 12/26, 27, 28, 29

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

май

(лац. maius)

пяты месяц каляндарнага года.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)