ма́зкі, -ая, -ае.

1. Аб які можна запэцкацца.

Мазкія сцены.

2. Які лёгка пэцкаецца, брудзіцца; маркі.

Белая тканіна мазкая.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ма́зкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ма́зкі
Р. Ма́зак
Ма́зкаў
Д. Ма́зкам
В. Ма́зкі
Т. Ма́зкамі
М. Ма́зках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́зкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ма́зкі ма́зкая ма́зкае ма́зкія
Р. ма́зкага ма́зкай
ма́зкае		 ма́зкага ма́зкіх
Д. ма́зкаму ма́зкай ма́зкаму ма́зкім
В. ма́зкі (неадуш.)
ма́зкага (адуш.)		 ма́зкую ма́зкае ма́зкія (неадуш.)
ма́зкіх (адуш.)
Т. ма́зкім ма́зкай
ма́зкаю		 ма́зкім ма́зкімі
М. ма́зкім ма́зкай ма́зкім ма́зкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́зкі, ‑ая, ‑ае.

1. Аб які можна запэцкацца. Мазкія сцены.

2. Які лёгка пэцкаецца, брудзіцца; маркі. Белая тканіна — мазкая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́зкі ’аб які можна запэцкацца’, ’які лёгка пэцкаецца, маркі’ (ТСБМ — прыметнік, утвораны ад асновы maz‑ > мазь (гл.) і суф. ‑ъk(jь)).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мазо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мазо́к мазкі́
Р. мазка́ мазко́ў
Д. мазку́ мазка́м
В. мазо́к мазкі́
Т. мазко́м мазка́мі
М. мазку́ мазка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́ркий ма́ркі, ма́зкі, мазлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ма́зка
Р. ма́зкі
Д. ма́зцы
В. ма́зку
Т. ма́зкай
ма́зкаю
М. ма́зцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мазлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і мазкі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́зкасць ’уласцівасць мазлівага’ (ТСБМ) — новаўтварэнне ад мазкі і суф. ‑асц‑ь (Сцяцко, Афікс. наз., 137).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)