мазгавы́ гл. мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мазгавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мазгавы́ мазгава́я мазгаво́е мазгавы́я
Р. мазгаво́га мазгаво́й
мазгаво́е		 мазгаво́га мазгавы́х
Д. мазгаво́му мазгаво́й мазгаво́му мазгавы́м
В. мазгавы́ (неадуш.)
мазгаво́га (адуш.)		 мазгаву́ю мазгаво́е мазгавы́я (неадуш.)
мазгавы́х (адуш.)
Т. мазгавы́м мазгаво́й
мазгаво́ю		 мазгавы́м мазгавы́мі
М. мазгавы́м мазгаво́й мазгавы́м мазгавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мазгавы́ мозгово́й;

○ м. прыда́так — мозгово́й прида́ток;

~ва́я абало́нка — мозгова́я оболо́чка;

м. цэнтр — мозгово́й центр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мазгавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да мозга (у 1 знач.), мозгу (у 4 знач.). Мазгавая абалонка. Мазгавы прыдатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазгавы́ анат, мед Ge¦hírn-, Hírn; zerebrál, Zerebrál-;

мазгава́я абало́нка Hírnhaut f -, -häute;

мазгаво́е захво́рванне Gehírnkrankheit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мозг, -а і -у, мн. мазгі́, -о́ў, м.

1. -а. Цэнтральны аддзел нервовай сістэмы чалавека і жывёл: нервовая тканка, якая запаўняе чэрап і канал пазваночніка.

Галаўны м.

Спінны м.

Работа мозга.

2. -у. Мяккая тканка, якая запаўняе поласці касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Касцявы м.

3. -у. перан. Розум, разумовыя здольнасці.

4. толькі мн. Ежа, прыгатаваная з мазгоў свойскіх жывёл.

Цялячыя мазгі.

◊

Варушыць мазгамі (разм.) — думаць, разважаць.

Круціць мазгі — выклікаць у каго-н. пачуццё кахання, прывабліваць.

Сушыць мазгі (разм.) — заўзята займацца разумовай працай на шкоду здароўю.

Уцечка мазгоў — эміграцыя людзей разумовай працы.

|| прым. мазгавы́, -а́я, -о́е (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэ́рапна-мазгавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чэ́рапна-мазгавы́ чэ́рапна-мазгава́я чэ́рапна-мазгаво́е чэ́рапна-мазгавы́я
Р. чэ́рапна-мазгаво́га чэ́рапна-мазгаво́й
чэ́рапна-мазгаво́е		 чэ́рапна-мазгаво́га чэ́рапна-мазгавы́х
Д. чэ́рапна-мазгаво́му чэ́рапна-мазгаво́й чэ́рапна-мазгаво́му чэ́рапна-мазгавы́м
В. чэ́рапна-мазгавы́ (неадуш.)
чэ́рапна-мазгаво́га (адуш.)		 чэ́рапна-мазгаву́ю чэ́рапна-мазгаво́е чэ́рапна-мазгавы́я (неадуш.)
чэ́рапна-мазгавы́х (адуш.)
Т. чэ́рапна-мазгавы́м чэ́рапна-мазгаво́й
чэ́рапна-мазгаво́ю		 чэ́рапна-мазгавы́м чэ́рапна-мазгавы́мі
М. чэ́рапна-мазгавы́м чэ́рапна-мазгаво́й чэ́рапна-мазгавы́м чэ́рапна-мазгавы́х

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мазгавы ўдар

т. 9, с. 508

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мозгово́й мазгавы́;

мозгова́я оболо́чка мазгава́я абало́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэрэбра́льны, -ая, -ае (спец.).

1. Звязаны з мозгам і яго дзейнасцю; мазгавы.

2. Які ўтвараецца пры загібе кончыка языка к цвёрдаму паднябенню (пра зычныя гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)