магістра́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магістра́нт магістра́нты
Р. магістра́нта магістра́нтаў
Д. магістра́нту магістра́нтам
В. магістра́нта магістра́нтаў
Т. магістра́нтам магістра́нтамі
М. магістра́нце магістра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

магістра́нт м., уст. магистра́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магістра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якай рыхтуецца да абароны дысертацыі на ступень майстра.

[Лац. magistrans, magistrantis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магістра́нт

(с.-лац. magistrans, -ntis, ад лац. magistrate = вучыць)

асоба, якая рыхтуецца да абароны дысертацыі на ступень магістра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магистра́нт магістра́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

magistrant

м. магістрант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)