магу́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магу́т магу́ты
Р. магу́та магу́таў
Д. магу́ту магу́там
В. магу́та магу́таў
Т. магу́там магу́тамі
М. магу́це магу́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Магу́т ’вельмі дужы, здаровы чалавек’ (Крывіч, IV) — праславянскі архаізм. З прасл. mog‑ǫ‑tъ < mog‑ti ’магчы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)