магне́тык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
магне́тык |
магне́тыкі |
| Р. |
магне́тыку |
магне́тыкаў |
| Д. |
магне́тыку |
магне́тыкам |
| В. |
магне́тык |
магне́тыкі |
| Т. |
магне́тыкам |
магне́тыкамі |
| М. |
магне́тыку |
магне́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
магне́тык
(ад гр. magnes, -etos = магніт)
рэчыва, якое валодае магнітнымі ўласцівасцямі; адрозніваюць ферамагнетыкі, ферымагнетыкі, парамагнетыкі і дыямагнетыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)