ма́гма, -ы, ж.

Расплаўленая маса, якая ўтвараецца ў глыбінях Зямлі.

|| прым. магматы́чны, -ая, -ае.

Магматычныя горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́гма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ма́гма
Р. ма́гмы
Д. ма́гме
В. ма́гму
Т. ма́гмай
ма́гмаю
М. ма́гме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́гма ж., геол. ма́гма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́гма геол., техн. ма́гма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́гма, ‑ы, ж.

Расплаўленая сілікатная маса высокай тэмпературы, якая ўтвараецца ў глыбінях зямлі.

[Грэч. mágma — цеста, густая мазь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магма

т. 9, с. 475

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́гма ж геал Mágma n -s, -men

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́гма

(гр. magma = цеста, густая мазь)

расплаўленая вогненная маса, якая ўтвараецца пад уздзеяннем высокай тэмпературы і ціску ў глыбінных зонах Зямлі, а пасля вывяржэння на паверхню застывае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ма́гма ’расплаўленая сілікатная маса высокай тэмпературы, якая ўтвараецца ў глыбінях зямлі’ (ТСБМ), было запазычана праз рус. ці польск. мовы ў якасці навуковага тэрміна, які з грэч. μάγμα ’падонкі, буза, калатушка’ (Лёхін, 414).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

магматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да магмы, складаецца з магмы. Магматычная парода. // Як магма; расплаўлены. Магматычны стан пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)