Лі́я

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Лі́я Лі́і
Р. Лі́і Лі́й
Д. Лі́і Лі́ям
В. Лі́ю Лі́й
Т. Лі́яй
Лі́яю		 Лі́ямі
М. Лі́і Лі́ях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Салавей Лія Мацвееўна

т. 14, с. 95

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

афе́лий астр. афе́лій, -лія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́нглий анат. га́нглій, -лія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парага́нглий физиол. парага́нглій, -лія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парге́лий астр. парге́лій, -лія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

периге́лий астр. перыге́лій, -лія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

універса́ліі, -лій, адз. -лія, -ліі, ж. (спец.).

Сукупнасць паняццяў, агульных для ўсіх ці многіх моў, але такіх, якія ў іх выражаюцца па-рознаму.

У. лексіка-семантычнага плана.

Дэдуктыўныя і індуктыўныя моўныя ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)