ліхтава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ліхту́ю |
ліхту́ем |
| 2-я ас. |
ліхту́еш |
ліхту́еце |
| 3-я ас. |
ліхту́е |
ліхту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ліхтава́ў |
ліхтава́лі |
| ж. |
ліхтава́ла |
| н. |
ліхтава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ліхту́й |
ліхту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ліхту́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ліхтава́ць ’чысціцца да бляску’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), ст.-бел. лихтовати ’чысціць, выпрамляць’ (XVI ст.), запазычаны са ст.-польск. lichtować (Булыка, Запазыч., 191), якое з ням. lichten ’ачышчаць, праясняцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)