лі́фчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прадмет жаночай бялізны, які аблягае грудзі; станік.

|| прым. лі́фчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́фчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лі́фчык лі́фчыкі
Р. лі́фчыка лі́фчыкаў
Д. лі́фчыку лі́фчыкам
В. лі́фчык лі́фчыкі
Т. лі́фчыкам лі́фчыкамі
М. лі́фчыку лі́фчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́фчык м. ли́фчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́фчык, ‑а, м.

Прадмет дзіцячай ці жаночай бялізны, які аблягае грудзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́фчык м Léibchen n -s, -, Míeder n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bra [brɑ:] n. лі́фчык; ста́нік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бюстга́льтар, ‑а, м.

Жаночы ліфчык для падтрымання бюста; станік.

[Ням. Büstenhalter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ли́фчик лі́фчык, -ка м., ста́нік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шле́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, шле́ек, ж.

1. Стужка ці палоска тканіны, перакінутая цераз плячо, якая падтрымлівае спадніцу, ліфчык і пад.

2. мн. Падцяжкі.

Штаны на шлейках.

|| прым. шле́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

staniczek

м. станік; ліфчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)