ліфцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік, які абслугоўвае ліфт.

|| ж. ліфцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ліфцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліфцё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ліфцё́р ліфцё́ры
Р. ліфцё́ра ліфцё́раў
Д. ліфцё́ру ліфцё́рам
В. ліфцё́ра ліфцё́раў
Т. ліфцё́рам ліфцё́рамі
М. ліфцё́ру ліфцё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ліфцёр м. лифтёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліфцёр, ‑а, м.

Той, хто абслугоўвае ліфт пры пад’ёмах і спусках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліфцёр м. Áufzugsführer m -s, -; Fáhrstuhlführer m -s, -, Líftboy [-bɔĭ] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лифтёр ліфцёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліфцёрка, ‑ы, ж.

Жан. да ліфцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fáhrstuhlführer

m -s, - ліфцёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

windziarz

м. ліфцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dźwigowy

1. кранавы; пад’ёмны;

2. м. кранаўшчык; машыніст крана;

3. м. ліфцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)