літа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. літа́нне літа́нні
Р. літа́ння літа́нняў
Д. літа́нню літа́нням
В. літа́нне літа́нні
Т. літа́ннем літа́ннямі
М. літа́нні літа́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

літа́нне ср., рел., перен. лита́ния ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

літа́нне, ‑я, н.

1. Малітва ў католікаў, у якой звяртаюцца да бога або святых з просьбай аб заступніцтве. Ксёндз стаяў над пасцеллю хворай, гатовы да літанняў, да малітвы. Сабаленка.

2. перан. Разм. Доўгае манатоннае пералічванне чаго‑н. — Каб вам здароўечка ўсюды служыла, каб вашы ручкі-ножкі... — пачаў літанне Архіп. Пестрак. // Галашэнне. У той, дзень на станцыі было многа плачу, слёз, жаночых літанняў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літа́нне ж рэл, тс перан Litanéi f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

літа́нне

(лац. litania, ад гр. litaneia)

1) малітва ў католікаў, у якой звяртаюцца да бога або святых з просьбай аб заступніцтве;

2) перан. доўгае манатоннае пералічванне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Літа́нне ’малітва ў католікаў’, ’галашэнне’ (ТСБМ, Нар. Гом.). З польск. litania ’малітва з пахвалой і просьбай аб апецы’ < познелац. litanīa < с.-лац. letania, litania < ст.-грэч. λιτανεία ’просьба’ (Слаўскі, 4, 297).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лита́ния ж., рел. літа́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

litany [ˈlɪtəni] n.

1. eccl. літа́нне, екцяння́

2. до́ўгі і ну́дны пералі́к (чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Litanéi

f -, -en

1) даку́члівыя ска́ргі, галашэ́нне

2) рэл. літа́нне, літані́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)