лісто́та, -ы, ДМ -то́це, ж., зб.

Тое, што і лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лісто́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лісто́та
Р. лісто́ты
Д. лісто́це
В. лісто́ту
Т. лісто́тай
лісто́таю
М. лісто́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лісто́та ж., собир. листва́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лісто́та, ‑ы, ДМ ‑тоце, ж., зб.

Разм. Тое, што і лісце. Восень яшчэ не паспела пазалаціць усёй лістоты на дрэвах, але ўжо сыпанула на іх вераснёўскую фарбу. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лісто́та ж. паэт. Laub n -(e)s, Láubwerk n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лістота ’лісце’ (ТСБМ, Сцяшк.). Да ліст 1 (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пажо́ўклы, -ая, -ае.

Які зрабіўся жоўтым, набыў жоўтае адценне.

Пажоўклая папера.

Пажоўклая лістота.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

foliage [ˈfəʊliɪdʒ] n. лі́сце, лісто́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

greenery [ˈgri:nəri] n. зеляні́на; раслі́ннасць; лісто́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

listowie

н. лісцё, лісце; лістота

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)