лістано́шка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лістано́шка |
лістано́шкі |
| Р. |
лістано́шкі |
лістано́шак |
| Д. |
лістано́шцы |
лістано́шкам |
| В. |
лістано́шку |
лістано́шак |
| Т. |
лістано́шкай
лістано́шкаю |
лістано́шкамі |
| М. |
лістано́шцы |
лістано́шках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Лістанош ’паштальён’ (Сцяшк.), лістаноша ’тс’ (швянч., Сл. ПЗБ), лістаношка (валож., Жд. 2; свісл., Сцяшк. Сл.). Кніжнае слова, якое магло б быць калькай з ням. Brief‑träger (з XIV ст.). Трапіла ў бел. мову праз польскую, параўн. польск. listonosz, в.-луж. listonoš, чэш. listonoš, а таксама ўкр. листоноша (Слаўскі, 4, 285).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)