Лістанош ’паштальён’ (Сцяшк.), лістаноша ’тс’ (швянч., Сл. ПЗБ), лістаношка (валож., Жд. 2; свісл., Сцяшк. Сл.). Кніжнае слова, якое магло б быць калькай з ням. Brief‑träger (з XIV ст.). Трапіла ў бел. мову праз польскую, параўн. польск. listonosz, в.-луж. listonoš, чэш. listonoš, а таксама ўкр. листоноша (Слаўскі, 4, 285).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лістано́ша
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лістано́ша |
лістано́шы |
| Р. |
лістано́шы |
лістано́ш |
| Д. |
лістано́шу |
лістано́шам |
| В. |
лістано́шу |
лістано́ш |
| Т. |
лістано́шам |
лістано́шамі |
| М. |
лістано́шу |
лістано́шах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лістано́ша
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лістано́ша |
лістано́шы |
| Р. |
лістано́шы |
лістано́ш |
| Д. |
лістано́шы |
лістано́шам |
| В. |
лістано́шу |
лістано́ш |
| Т. |
лістано́шай
лістано́шаю |
лістано́шамі |
| М. |
лістано́шы |
лістано́шах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Лістаносец ’паштальён’ (ТСБМ, ТС) з’яўляецца працягам ст.-рус. листоносецъ (з XVII ст.). Да ліст і насіць (гл.). Параўн. наступнае слова (лістанош).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)