Лі́саўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лі́саўка
Р. Лі́саўкі
Д. Лі́саўцы
В. Лі́саўку
Т. Лі́саўкай
Лі́саўкаю
М. Лі́саўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

*Ляса́ўка, ліса́ўка ’лесавы яблык’ (Бяльк.), лясоўка ’дзікая яблыня’ (барыс., Сл. ПЗБ). Магчыма, з польск. lasówka ’дзікае лясное дрэва’, ’плады з такога дрэва’. Параўн. ст.-рус. лѣсница ’дзікая яблыня’, укр. закарп. лісни́ця ’дзікая яблыня ці груша’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)