лісапе́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лісапе́та |
лісапе́ты |
| Р. |
лісапе́ты |
лісапе́т |
| Д. |
лісапе́це |
лісапе́там |
| В. |
лісапе́ту |
лісапе́ты |
| Т. |
лісапе́тай
лісапе́таю |
лісапе́тамі |
| М. |
лісапе́це |
лісапе́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ласапе́та, лісапе́та ’самакат на двух колах’ (КЭС, лаг.), лісапед, лісапет, лісафет, лісапета, лісафета (Сл. паўн.-зах.). Скажоныя формы ад веласіпед, якое з франц. vélocipéde < лац. velox, velocis ’хуткі’ і pes, pedis ’нага’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)