лі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́рны лі́рная лі́рнае лі́рныя
Р. лі́рнага лі́рнай
лі́рнае		 лі́рнага лі́рных
Д. лі́рнаму лі́рнай лі́рнаму лі́рным
В. лі́рны (неадуш.)
лі́рнага (адуш.)		 лі́рную лі́рнае лі́рныя (неадуш.)
лі́рных (адуш.)
Т. лі́рным лі́рнай
лі́рнаю		 лі́рным лі́рнымі
М. лі́рным лі́рнай лі́рным лі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́рны ли́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліры ​1. Пачуліся гукі лірных струн. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

Л. песняра.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́рны уст., см. лі́рны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ли́рный поэт., уст. лі́рны, ле́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)