ліпу́чы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і ліпкі.

|| наз. ліпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліпу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліпу́чы ліпу́чая ліпу́чае ліпу́чыя
Р. ліпу́чага ліпу́чай
ліпу́чае		 ліпу́чага ліпу́чых
Д. ліпу́чаму ліпу́чай ліпу́чаму ліпу́чым
В. ліпу́чы (неадуш.)
ліпу́чага (адуш.)		 ліпу́чую ліпу́чае ліпу́чыя (неадуш.)
ліпу́чых (адуш.)
Т. ліпу́чым ліпу́чай
ліпу́чаю		 ліпу́чым ліпу́чымі
М. ліпу́чым ліпу́чай ліпу́чым ліпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ліпу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліпу́чы ліпу́чая ліпу́чае ліпу́чыя
Р. ліпу́чага ліпу́чай
ліпу́чае		 ліпу́чага ліпу́чых
Д. ліпу́чаму ліпу́чай ліпу́чаму ліпу́чым
В. ліпу́чы (неадуш.)
ліпу́чага (адуш.)		 ліпу́чую ліпу́чае ліпу́чыя (неадуш.)
ліпу́чых (адуш.)
Т. ліпу́чым ліпу́чай
ліпу́чаю		 ліпу́чым ліпу́чымі
М. ліпу́чым ліпу́чай ліпу́чым ліпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ліпу́чы ли́пкий, липу́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліпу́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і ліпкі. Ліпучыя пясчанікі, запоўненыя дзе чорнай, дзе карычневай, а дзе шэрай вадкасцю, усё не канчаліся. М. Ткачоў. Вясна была ў самым разгары. Танклявыя таполькі выкінулі ліпучыя пупышкі. Лукша. Жаночыя размовы ліпучыя — слова за слова, навіна за навіною. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліпу́чы гл ліпкі

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ліпу́чы ’ліпкі’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), ліпу́чый ’заразны’ (Бяльк.), ліпу́шчая хваро́ба ’тс’ (КЭС, лаг.). Да лі́пнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ли́пкий лі́пкі, ліпу́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

липу́чий разг. ліпу́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліпу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

1. Ліпучы, клейкі пластыр, папера.

Л. для мух.

2. Засцежка ў выглядзе дзвюх рознатэкстурных пласцін, якія прылепліваюцца адна да адной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)