лінёўка, -і, ДМ -нёўцы, ж.

1. гл. лінеіць.

2. Спосаб, характар лінеення.

Косая л.

Л. ў клетачку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лінё́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лінё́ўка
Р. лінё́ўкі
Д. лінё́ўцы
В. лінё́ўку
Т. лінё́ўкай
лінё́ўкаю
М. лінё́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лінёўка ж., разг. лино́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лінёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы, ж.

1. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лінеіць.

2. Спосаб, характар лінеення. Рахунковыя кнігі маюць спецыяльную лінёўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліне́іць, -не́ю, -не́іш, -не́іць; -не́ены; незак., што.

Праводзіць на чым-н. паралельныя лініі для пісання па іх.

Л. паперу.

|| зак. наліне́іць, -не́ю, -не́іш, -не́іць; -не́ены.

|| наз. ліне́енне, -я, н. і лінёўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (разм.).

|| прым. ліне́ельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лино́вка лінёўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)