ліне́ечны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ліне́ечны |
ліне́ечная |
ліне́ечнае |
ліне́ечныя |
| Р. |
ліне́ечнага |
ліне́ечнай ліне́ечнае |
ліне́ечнага |
ліне́ечных |
| Д. |
ліне́ечнаму |
ліне́ечнай |
ліне́ечнаму |
ліне́ечным |
| В. |
ліне́ечны ліне́ечнага |
ліне́ечную |
ліне́ечнае |
ліне́ечныя ліне́ечных |
| Т. |
ліне́ечным |
ліне́ечнай ліне́ечнаю |
ліне́ечным |
ліне́ечнымі |
| М. |
ліне́ечным |
ліне́ечнай |
ліне́ечным |
ліне́ечных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ліне́йка², -і, ДМ -не́йцы, мн. -і, -не́ек, ж. (уст.).
Мнагамесны адкрыты экіпаж з бакавымі падоўжанымі сядзеннямі.
|| прым. ліне́ечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ліне́йка¹, -і, ДМ -не́йцы, мн. -і, -не́ек, ж.
1. Прамая лінія на паперы або дошцы, якая дапамагае пісаць роўнымі радкамі.
Сшытак у лінейку.
2. Інструмент, прылада ў выглядзе планкі для вычэрчвання прамых ліній, для вымярэння.
Маштабная л.
Лагарыфмічная л. (прыбор для вылічэнняў).
3. Строй у шарэнгу; збор (школьны, вайсковы), на якім удзельнікі выстраены ў шарэнгі.
Пастроіцца ў лінейку.
4. Адна з дарожак унутры лагера, якая падзяляе яго на прамавугольныя ўчасткі (спец.).
|| памянш. ліне́ечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. ліне́ечны, -ая, -ае (да 1, 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)