лінаты́пны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лінаты́пны |
лінаты́пная |
лінаты́пнае |
лінаты́пныя |
| Р. |
лінаты́пнага |
лінаты́пнай
лінаты́пнае |
лінаты́пнага |
лінаты́пных |
| Д. |
лінаты́пнаму |
лінаты́пнай |
лінаты́пнаму |
лінаты́пным |
| В. |
лінаты́пны (неадуш.)
лінаты́пнага (адуш.) |
лінаты́пную |
лінаты́пнае |
лінаты́пныя (неадуш.)
лінаты́пных (адуш.) |
| Т. |
лінаты́пным |
лінаты́пнай
лінаты́пнаю |
лінаты́пным |
лінаты́пнымі |
| М. |
лінаты́пным |
лінаты́пнай |
лінаты́пным |
лінаты́пных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лінаты́пны полигр. линоти́пный;
~ная машы́на — линоти́пная маши́на;
л. набо́р — линоти́пный набо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лінаты́пны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лінатыпа. Лінатыпны цэх. // Зроблены лінатыпам. Лінатыпны набор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лінаты́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Друкарская машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі.
|| прым. лінаты́пны, -ая, -ае.
Л. набор.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)