Лі́ма

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лі́ма
Р. Лі́мы
Д. Лі́ме
В. Лі́му
Т. Лі́май
Лі́маю
М. Лі́ме

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ліма (г.) 6/370

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ліма

т. 9, с. 259

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лі́ма ж. Líma n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ліма Жоржы

т. 9, с. 259

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ліма Ж. ды 2/386

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ліма Барэту А. ды 2/386

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ліма Барэту Афонсу Энрыкіс

т. 9, с. 259

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ли́ма г. Лі́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lima

[ˈli:mə]

г. Лі́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)