ліква́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ліква́цыя
Р. ліква́цыі
Д. ліква́цыі
В. ліква́цыю
Т. ліква́цыяй
ліква́цыяю
М. ліква́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ліква́цыя ж., спец. ликва́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліквацыя

т. 9, с. 257

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ліквацыя (у геалогіі) 6/369, 515, 516

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ліквацыя (у металургіі) 6/369, 412; 9/137

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ліква́цыя

(лац. liquatio = плаўленне)

1) раздзяленне аднароднай магматычнай масы пры пачатку яе астывання на дзве розныя па саставу вадкасці;

2) хімічная і структурная неаднароднасць сплаваў, металаў, якая ўзнікае пры іх крышталізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ликва́ция техн. ліква́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сегрэга́цыя

(лац. segregatio = аддзяленне)

1) адна з форм расавай дыскрымінацыі, звязаная з абмежаваннем у правах па матывах расавай ці нацыянальнай прыналежнасці, напр. з прымусовым адасабленнем неграў ад белых;

2) тое, што і ліквацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)