◎ Лі́жа ’хлебная лапата’ (воран., Сл. паўн.-зах.). Запазычана з літ. ližė ’тс’ (Грынавецкене, Сл. паўн.-зах., 2, 654).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́лізаць, -ліжу, -ліжаш, -ліжа; -ліжы; -лізаны; зак., каго-што.

Ачысціць лізаннем.

В. талерку.

Кошка вылізала кацяня.

|| незак. вылі́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліза́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ліжу́ лі́жам
2-я ас. лі́жаш лі́жаце
3-я ас. лі́жа лі́жуць
Прошлы час
м. ліза́ў ліза́лі
ж. ліза́ла
н. ліза́ла
Загадны лад
2-я ас. ліжы́ ліжы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час лі́жучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

языкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Языкаты. Пракурора ж звычайна і асабліва пракуроры па палітычных справах падбіраюцца злыя, пякучыя, языкаватыя, адным словам, прайдзісвета. Колас. Прагавіта ліжа, ліжа Усё агонь языкаваты. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.

Вылізаць, злізаць што‑н. да канца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., каго-што.

Лізаць некаторы час; лізнуць некалькі разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., каго-што.

Аблізаць, вылізаць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.

Скончыць лізанне чаго‑н.; злізаць да канца. Шчаня далізала малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., каго-што.

1. Прыгладзіць языком. Кошка прылізала шэрсць.

2. Разм. Занадта старанна прыгладзіць (валасы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.

1. Лізаннем ачысціць, загаіць. Залізаць рану.

2. Разм. Прычасаць, прыгладзіць языком поўсць (пра жывёлу). // перан. Вельмі гладка прычасаць. Залізаць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)