лі́дэр, ‑а, м.

1. Кіраўнік палітычнай партыі, грамадска-палітычнай арганізацыі і пад. Лідэры парламенцкіх фракцый.

2. Той, хто ідзе першым у якім‑н. спаборніцтва.

3. Спец. Назва лёгкага крэйсера ці эскадранага мінаносца ў кільватэрнай калоне.

[Ад англ. leader — вядучы, кіраўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лідэр,

баявы карабель.

т. 9, с. 253

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лідэр,

аўтарытэтны член арганізацыі або групы.

т. 9, с. 253

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́дэр

(англ. leader = вядучы, кіраўнік)

1) кіраўнік палітычнай партыі, грамадска-палітычнай арганізацыі (напр. прафсаюзны л.);

2) той, хто ідзе першым у спартыўным спаборніцтве (напр. л. веласіпеднай гонкі);

3) вядучы карабель у караване суднаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́дэр

(англ. leader)

1) кіраўнік партыі, грамадска-палітычнай арганізацыі, якога-н. калектыву (напр. прафсаюзны л.);

2) каманда або спартсмен, якія займаюць першае месца ў спаборніцтве (проціл. аўтсайдэр 1);

3) вядучы карабель у караване суднаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

lider

м. лідэр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

team leader

лі́дэр гру́пы, брыгадзі́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Tabéllenführer

m -s, - спарт. лі́дэр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spítzenfahrer

m -s, - спарт. лі́дэр го́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Leader

['li:-]

m -s, - лі́дэр (у розн. знач.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)