ліва́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліва́нскі ліва́нская ліва́нскае ліва́нскія
Р. ліва́нскага ліва́нскай
ліва́нскае		 ліва́нскага ліва́нскіх
Д. ліва́нскаму ліва́нскай ліва́нскаму ліва́нскім
В. ліва́нскі (неадуш.)
ліва́нскага (адуш.)		 ліва́нскую ліва́нскае ліва́нскія (неадуш.)
ліва́нскіх (адуш.)
Т. ліва́нскім ліва́нскай
ліва́нскаю		 ліва́нскім ліва́нскімі
М. ліва́нскім ліва́нскай ліва́нскім ліва́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ліва́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Лівана, ліванцаў, які належыць, уласцівы ім. Ліванская тэрыторыя. Ліванская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліва́нскі libanésisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ліва́нцы, -аў, адз. ліва́нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Лівана.

|| ж. ліва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ліва́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лива́нский ліва́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lebanese​2 [ˌlebəˈni:z] adj. ліва́нскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

libański

ліванскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

libanésisch

a ліва́нскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кедр, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Хвойнае вечназялёнае дрэва. Ліванскі кедр. Гімалайскі кедр. // Распаўсюджаная народная назва некаторых відаў хвоі, якія даюць ядомае насенне — арэшкі. Сібірскі кедр.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

[Грэч. kedros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БІ́БЛ

(акадскае Губл, стараж.-яўр. Гебал),

старажытны горад і порт у Фінікіі (цяпер г. Джубейль, Ліван). З 6-га тыс. да н.э. невял. гандлёва-рамесны цэнтр, праз які Егіпет вывозіў з Фінікіі лес. У 4—2-м тыс. да н.э. гандл. (ліванскі кедр, медзь) і рэліг. (месца культу Адоніса) цэнтр; апрацоўка папірусу — адсюль назва (грэч. byblos кніга). У 16—13 ст. да н.э. быў залежны ад Егіпта, але меў сваіх цароў. У канцы 2-га тыс. да н.э. страціў сваё значэнне, пазней яго неаднаразова падпарадкоўвалі Асірыя і Вавілонія. У 11—9 ст. да н.э. вёў барацьбу з Цірам і Сідонам за панаванне ў Фінікіі. Пры Ахеменідах і ў эліністычна-рымскі перыяд перажываў уздым, чаканіў манету, меў самакіраванне. З 7 ст. н.э. араб. горад.

Раскопкамі выяўлены надпісы на каменных і бронзавых прадметах (гл. Біблскае пісьмо), рэшткі храма багіні Баалат Гебал (2-е тыс. да н.э.), саркафаг цара Ахірама з раннеалфавітным надпісам 13 ст. да н.э., каля 1800 пахаванняў, дамы багатых гараджан, шмат вырабаў з медзі, серабра, золата.

А.В.Іоў.

т. 3, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)