катапультаваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне
Выкінуць (выкідаць) з самалёта пры дапамозе катапульты (у 3; знач.).
|| зваротны стан: катапультавацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
авіятар, ‑а, м.
Той, хто займаецца лётнай справай, авіяцыяй; лётчык.
[Фр. aviateur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скораснік назоўнік | мужчынскі род
Перадавы рабочы, які працуе скараснымі метадамі, а таксама спецыяліст па руху на вялікай скорасці.
|| жаночы род: скорасніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
выпрабавальнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца выпрабаваннем чаго‑н. Лётчык-выпрабавальнік. Выпрабавальнік аўтамабіляў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
oblatywacz
м. лётчык-выпрабавальнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
карэкціроўшчык назоўнік | мужчынскі род
-
Той, хто ажыццяўляе карэкціроўку.
-
Лятальны апарат або спецыяльнае ўстройства (радыёлакатар і пад.), з якіх вядзецца карэкціроўка артылерыйскага
агню.
|| жаночы род: карэкціроўшчыца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
касманаўт, ‑а, М ‑наўце, м.
Удзельнік палёту ў космас. Лётчык Ю.А. Гагарын — першы касманаўт. Будучыя касманаўты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Малотнік ’малацьбіт’ (карм., Мат. Гом.). Укр. моло́тник ’тс’, ст.-рус. молотникъ ’малатабоец’, польск. młotnik ’каваль’. Да малаціць (гл.). Суфікс ‑нік далучаецца да асновы дзеяслова без суфіксальнай галоснай (як лётчык, польск. lotnik ’лётчык’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pilot1 [ˈpaɪlət] n.
1. піло́т, лётчык
2. ло́цман;
a pilot boat ло́цманскі ка́тар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)