лё́танне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. лё́танне
Р. лё́тання
Д. лё́танню
В. лё́танне
Т. лё́таннем
М. лё́танні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лётанне ср., разг., см. лята́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лётанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лётаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лета́ние лята́нне, -ння ср., лётанне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

порха́ние пы́рханне, -ння ср., лётанне, -ння ср., лята́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Летані́на ’беганіна’ (шчуч., Сл. паўн.-зах.), міёр. літаніна ’лётанне, беганне, мітусня’ (Нар. словатв.). З польск. latanina ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

latanie

н.

1. лятанне, лётанне;

2. беганне, гойсанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)