Ляшча́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ляшча́тка
Р. Ляшча́ткі
Д. Ляшча́тцы
В. Ляшча́тку
Т. Ляшча́ткай
Ляшча́ткаю
М. Ляшча́тцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ляшча́тка, лэшча́тка ’адна з дзвюх калодак у алейні, паміж якімі прасуюць алейную масу’ (лун., стол., ЛАПП). Да ляшчоткі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)