Лясні́ца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Лясні́ца |
| Р. |
Лясні́цы |
| Д. |
Лясні́цы |
| В. |
Лясні́цу |
| Т. |
Лясні́цай
Лясні́цаю |
| М. |
Лясні́цы |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Лясні́ца ’поле пасярод лесу’ (слаўг., Яшк.). Да лясны < лес (гл.). Аб суфіксе ‑іца гл. Сцяцко, Афікс. наз., 110.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лясні́ца Поле сярод лесу (Слаўг.).
□ ур. Лясніца (поле) в. Папоўка каля балота Чыстая Лужа Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Лугові́ца 1 ’вада на сенажаці’ (Федар., Дад.). Да луг 2 (гл.). Суфікс ‑іца надае лакальнае значэнне (як круглі́ца, махаві́ца, лясні́ца — гл. Сцяцко, Афікс. наз., 110).
Луговіца 2 ’пара касьбы’ (стаўб., З нар. сл.). Да луг 1 (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 138–139). Аналагічна драг. косовэ́ца ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.); параўн. таксама докш., паст. пі́льніца ’час уборкі ураджаю’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)