ля́снуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).
Моцна стукнуцца аб што-н.
Л. рукой аб вушак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ля́снуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ля́снуся |
ля́снемся |
| 2-я ас. |
ля́снешся |
ля́снецеся |
| 3-я ас. |
ля́снецца |
ля́снуцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ля́снуўся |
ля́снуліся |
| ж. |
ля́снулася |
| н. |
ля́снулася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ля́сніся |
ля́сніцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ля́снуўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ля́снуцца сов., разг. хло́пнуться, бря́кнуться, ля́пнуться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ля́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Разм. Моцна стукнуцца чым‑н. аб што‑н. Шолам адляцеў ад яблыні і ляснуўся патыліцай аб калодку. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́снуцца разм. hínfallen* vi (s), sich stóßen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
хло́пнуться однокр. гру́кнуцца, ля́снуцца, бра́знуцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ля́пнуться ля́пнуцца; (ушибиться) ля́снуцца; (упасть) пля́снуцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Па́цнуцца ’стукнуцца, трэснуцца’ (ТС). Да пац©, пацаць (гл.). Параўн. таксама польск. pacnąć ’ляснуцца, упасці на зямлю, плюхнуцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pacnąć
зак. разм.
1. пляснуць; ляснуць;
2. ляснуцца; плюхнуцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ля́скаць ’утвараць ляск, прарэзлівы стук’, ’пляскаць у далоні’ (ТСБМ, Шат., Касп., КЭС, лаг.), ’трашчаць, праводзячы кіем па радзе калоў’ (Гарэц.), ’біць, удараць чым-небудзь плоскім’ (Сцяшк., Шат.), ’стукаць’ (ТС), ’прыбіваць нітку пры тканні’, ’крычаць прарэзліва’ (Ян.), ’клекатаць (пра бусла)’ (докш., Сл. ПЗБ), ля́снуць ’выцяць, агрэць’, ’згінуць’, ’знікнуць, прапасці’, ’пабегчы’, ’выпіць’ (ТСБМ, Бяльк., Юрч., Сцяшк., Сл. ПЗБ; ТС; КЭС, лаг.; рагач., Мат. Гом.), лясонуць ’моцна ляснуць’ (ТС), ля́снуцца ’упасці і моцна ўдарыцца’ (ТСБМ, Растарг., Мат. Гом., ТС), пін. ляску́чы ’звонкі, гучны’ (Нар. лекс.). Укр. ля́скати, рус. ля́скать ’тс’; ст.-рус. ляскати ’ляскаць зубамі’, ’чаўкаць’. Прасл. leskati (гл. Трубачоў, Эт. сл., 14, 135–136).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)