ляпны́, -а́я, -о́е.

1. Зроблены лепкай.

Ляпныя работы.

2. 3 вылепленым упрыгажэннем.

Ляпная столь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляпны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ляпны́ ляпна́я ляпно́е ляпны́я
Р. ляпно́га ляпно́й
ляпно́е		 ляпно́га ляпны́х
Д. ляпно́му ляпно́й ляпно́му ляпны́м
В. ляпны́ (неадуш.)
ляпно́га (адуш.)		 ляпну́ю ляпно́е ляпны́я (неадуш.)
ляпны́х (адуш.)
Т. ляпны́м ляпно́й
ляпно́ю		 ляпны́м ляпны́мі
М. ляпны́м ляпно́й ляпны́м ляпны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ляпны́ лепно́й;

~ны́я аздо́бы — лепны́е украше́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляпны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да лепкі. Ляпная работа. // Зроблены з дапамогай лепкі; з вылепленымі ўпрыгожваннямі. Ляпныя арнаменты. Ляпны карніз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляпны́ modellíert, Stuck-;

ляпны́ фаса́д архіт Stúckfassade f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ляпны́ ’зроблены з дапамогай лепкі’ (ТСБМ). З рус. лепной ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лепно́й ляпны́;

лепны́е украше́ния ляпны́я аздо́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

modellíert

a ляпны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГЛІ́ВІН,

археалагічныя помнікі (стаянка, селішча, курганны могільнік) каля в. Глівін Барысаўскага р-на Мінскай вобл. На стаянцы днепра-дзяснінскай культуры (6—5-е тыс. да н.э.) знойдзена каля 3 тыс. крамянёвых прылад працы, на селішчы — ляпная кераміка 2 — 5 ст., фрагменты глянцавай міскі зарубінецкай культуры, ляпны і ганчарны посуд 8—13 ст. На могільніку крывічоў (9 ст.) пахавальны абрад — трупаспаленне ў насыпе, знойдзены ляпны посуд з плечукамі.

т. 5, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЗДЗЯ́ЦІЧЫ,

гарадзішча штрыхаванай керамікі культуры, курганныя могільнікі 8—9 ст. (з трупаспаленнямі) і 11—12 ст. дрыгавічоў (з трупапалажэннямі) каля в. Аздзяцічы Барысаўскага р-на Мінскай вобл. Выяўлены рэшткі 2 заглыбленых у зямлю жытлаў, ляпны посуд, прасліцы, жал. наканечнікі коп’яў і інш. У курганах 8—9 ст. знойдзены бронзавыя ўпрыгожанні, ляпныя гаршкі; у пахаваннях дрыгавічоў — бронзавыя і шкляныя пацеркі, скроневыя падвескі, жалезны нож і інш.

т. 1, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)