лянка

Том: 17, старонка: 209.

img/17/17-209_0906_Лянка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ля́нка 1 ’сена, накошанае ў розных месцах’ (іўеў., Сцяшк. Сл.) — у выніку абагульнення семантыкі з больш канкрэтных, параўн. іўеў. ля́нка ’ільнянішча’, ’трава, скошаная на ільнянішчы’ (Сл. ПЗБ), якое з польск. lanka ’від ільну’ < lany ’льняны’.

Лянка 2 ’доўгая льняная кашуля’ (ст.-бел., XVI ст.) запазычана са ст.-польск. lanka ’льняное адзенне’, ’палатно з пачоскаў’, маз. ’гатунак ільну’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляно́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ляно́к
Р. Лянка́
Д. Лянку́
В. Ляно́к
Т. Лянко́м
М. Лянку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Sri Lanka

[srɪˈlɑ:ŋkə]

Шры Ля́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)